Mora (juridisch) - nalatigheid in de nakoming eener verbintenis. Behalve de gevolgen, aan iedere wanprestatie verbonden, brengt mora ten aanzien van een verbintenis om te geven of te leveren nog mede, dat het risico voor het vergaan of bederven der zaak binnen zekere grenzen ten laste van den schuldenaar komt, waar het anders ten laste van den schuldeischer zou zijn geweest (artt. 1272, 1427, 1480, 1630, 1745, 1781 B. W.). Men duidt dit veelal aan met de Lat. woorden „Mora perpetuat obligationem”. Streng is de wet ten opzichte van het risico ook voor wie een zaak te kwader trouw onder zich houdt (artt. 634, 1398, 1480 B. W.). Ten aanzien van den dief zeide men in het Rom. Recht „Fur semper est in mora”. — Zie WANPRESTATIE en INGEBREKESTELLING.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
