Montchrétien - (Antoine de), leefde van 1575 tot 1621. Evenals later Beaumarchais vond hij in een veelbewogen tijd kracht en gelegenheid om zich met litteraire, industrieele en commercieele zaken bezig te houden. Tengevolge van een duel moest hij jarenlang in het buitenland (Engeland en Holland) verblijven. Deze beide landen stonden zeer hoog in zijn achting.
De bloeiende zaken, waarmee hij hier kennis maakte, openden zijn oogen voor datgene wat zijn vaderland ontbrak, en zoo kwam hij er toe, na zijn terugkeer, aan den jongen Lodewijk XIII een omvangrijk boek op te dragen, waarvan de titel voor het eerst de uitdrukking Economie politique, „Staathuishoudkunde”, bevat, een baanbrekend werk. Hij stelt daarin een programma voor den nationalen arbeid op („leven en werken zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden’ ) en verlangt de koninklijke bescherming voor het verkrijgen van de ruwe grondstoffen en voor de industrie, evenals bevordering van den handel, vooral door het verwerven van koloniaal gebied. Met trots spreekt hij over de groote beteekenis van den arbeidenden stand voor de welvaart van het land. Hier is een vaderlander aan het woord, die tegelijk dichter is en in hoeienden vorm technische aangelegenheden weet te behandelen. Richelieu en Colbert zijn bij hem in de leer geweest. — Ook in de dramatische letterkunde van de 16de eeuw bekleedt hij een eervolle plaats met zijn zes tragedies, die in 1601 verschenen en waarvan Sophonisbs, een navolging van een Italiaansch treurspel, en V Ecossaise, waarin de geschiedenis van Elisabeth en Maria Stuart behandeld wordt, de voornaamste zijn.
