Missaalschrift - het zware Gotische schrifttype, een scherphoekige minuskel, waarmede de handschriften en oorkonden der late Middeleeuwen (13e-16e eeuw) zijn geschreven. In de mis- en koraalboeken, antiphonariën, enz. van dien tijd komt het in den schoonsten vorm voor en naar hun makers wordt dit type ook wel monnikenletter genoemd. Het werd in de eerste voortbrengselen der boekdrukpers nagevolgd, maar nadat de boekdrukkers door den druk der aflaatbrieven van 1454 en 1455 gedrongen waren kleinere en smallere letters in den toenmaligen handschriftstijl te bezigen, kwamen deze meer in zwang.
Weldra werden ze echter weer door andere typen verdrongen : in Italië en Frankrijk door de antiqua ; in Duitschland door de Schwabacher en sedert de 16e eeuw door de fractuur. In de Nederlanden handhaafde het zich ’t langst (vgl. KERKSCHRIFT) en van hieruit ging het als black letter naar Engeland, welke laatste in de 19e eeuw door Duitsche lettergieterijen gemoderniseerd en een gezochte sierletter in Duitschland werd.
