Mercia - naam van een Angelsaksisch koninkrijk, ontstaan in het begin der 7e eeuw, doordat Penda, het hoofd van een klein staatje aan de Trent, de omliggende landschappen Lindsey en Midden-Anglia aan zijn gezag onderwierp. Als kampioen optredend voor het voorvaderlijk geloof, bond hij den strijd aan tegen Edwin van Deira, die ’t Christendom voorstond. Na Edwin verslagen te hebben bij Heathfield (633) veroverde Penda al ’t land tot den mond van de Severn. Een poging van Oswald van Northumberland om de macht van Penda te vernietigen, loopt uit op een nederlaag bij Maserfield (640).
In 665 werd Penda echter gedood in de buurt van Doncaster, waarop Mercia een tijdlang onder ’t oppergezag van Northumberland komt. Onder Wulfhert (658—675), die overging tot ’t Christendom werd Mercia weer onafhankelijk. ’t Rijk werd uitgebreid tot ’t Kanaal, terwijl ’t Christendom krachtig werd bevorderd. In de 8e eeuw valt de bloei van ’t rijk. Verschillende letterkundige producten zijn er uit dezen tijd over (OudMercisch). Na den dood van koning Offa (707—796), die ’t muntwezen regelde, ging Mercia achteruit. In ’t begin van de 9e eeuw moest de vorst van Mercia ’t oppergezag van Egbert van Wessex erkennen, waarmede Mercia als onafhankelijke staat ophoudt te bestaan.— Litt.: C. Oman, England before the Norman conquest (1910); Hodgkin, Political history of England till 1066 (1906).
