Margueritte - (Paul), Fr. letterk., geb. in 1860 te Laghouat, overl. te Parijs in 1919. Hij was den zoon van generaal Jean Auguste M., die zich onderscheidde in den Fr.-Duitschen oorlog. Zijn eerste werk was een biographie van zijn vader, Mon père (1884). Hij behoorde aanvankelijk tot de naturalistische school, maar brak hiermede openlijk door een manifest te teekenen tegen Zola’s Terre.
Toch blijft hij in zijn talrijke romans en novellen een aandachtig waarnemer van de werkelijkheid. Later wordt zijn levensopvatting ernstiger, wijsgeeriger en vaak krijgen zijn werken het karakter van pleidooien voor actie, plicht, gezonde deugden en vaderlandsliefde. Hij schreef o.a. Confession posthume (1886), Maison ouverte (1887), Jours d'épreuve (1889), la Tourmente (1894), l'Eau qui dort (1896). Sedert dit jaar is zijn broeder Victor M. zijn medewerker geworden. Van P. en V. M. verschenen nu o.a. le Carnaval de Nice (1897), Poum (van ‘t zelfde jaar) ; le Désastre (1898), les Tronçons du Glaive (1901) en les Braves Gens (van ’t zelfde jaar), vormen een trilogie over den Fr.-Duitschen oorlog. De laatste roman van P. M. is getiteld : Jouir (1914).
Zijn broer Victor, geb. te Blidah, in 1867, wiens militaire loopbaan van korten duur was, schreef een „féerie” in verzen, la Belle au Bois dormant (1897), la Double méprise, een vertaling van Calderon (Odéon, 1898) en een bundel verzen : Au fil de l'heure (1898).
