Maier (Heinrich), Duitsch wijsgeer, geb. 1867, prof. te Göttingen, uitgaande van Sigwart en diens normatieve logika, neemt naast het cognitieve (op theoretisch kennen gerichte) denken ook als een zelfstandig, eigenaardig type van logische functies, het emotionale denken aan. Dit laatste kan zijn : affectief (het aesthetische en de religie) en volitief (recht, zede, ethiek). De logika moet niet alleen voor het cogn. maar ook voor het emot. denken de normen vaststellen. De kritcria zijn: noodwendigheid en geldigheid, het bewustzijn, dat een bepaalde denkhandeling onvoorwaardelijk geëischt is en door alle denkenden voltrokken worden moet.
Voor zulk een logika wil M. in zijn werk Psychologie des emot. Denkens (1908) den psych. grondslag leggen. Zoowel het logische ideaal als de 1. normen worden oorspronkelijk gedacht in doel-voorstellingen, die volitief van aard zijn. Volgens M. ligt het essentieele van de historische wetenschap met hare individualiseerende verwerking der realiteit in een „aanschouwelijk abstraheeren”, waaraan tot dusver niet de noodige aandacht gewijd is. Behalve het genoemde werk schreef M. o. a. nog: Die Syllogistik des Aristoteles (3 dln. 1900), An der Grenze der Philosophie (Melanchthon, Lavater, Strausz) (1913), Das geschichtliche Erkennen (1914).
