Lombroso (cesare) - werd in 1836 te Verona geboren. Hij studeerde te Pavia in de medicijnen, waar hij bij zijn studiën den grooten invloed onderging van zijn leermeester, den anatoom-physioloog Panizza. Hij zette zijn studie voort aan de Hoogeschool te Weenen, waar hij vooral door het onderwijs van Skoda, den beroemden klinikus, werd aangetrokken. Reeds in zijn studententijd was hij bekend als iemand waarvan in de toekomst veel kon worden verwacht.
Hij promoveerde op zijn 20ste jaar en werd reeds een jaar na zijn promotie tot hoogleeraar in de psychiatrie aan de Universiteit te Pavia benoemd. Hij bleef slechts kort te Pavia, doordat hij benoemd werd aan de Universiteit te Turijn om aldaar onderwijs in de psychiatrie en de gerechtelijke geneeskunde te geven. Reeds zijn eerste onderzoekingen over „Kretinisme” trokken zeer de aandacht en deden hem al dadelijk kennen als iemand, die een ruimen blik in het wetenschappelijk onderzoek heeft. Ook in zijn onderwijs gaf hij blijken, dat hij volkomen overtuigd was van de groote waarde en de groote beteekenis, die de studie der natuurwetenschappen heeft. Nadat hij een handboek over gerechtelijke geneeskunde in het licht had gegeven, begon hij zijn werk, waaraan hij lange jaren zou wijden, namelijk een studie over de ziekte, die toen hevig in Italië woedde en ontelbare slachtoffers maakte, de „pellagra”. Dertig jaar lang is hij met dien arbeid bezig geweest. Onderwijl verschenen verschillende kleinere artikels van zijn hand over vormen van krankzinnigheid en schreef hij een handboek over psychiatrie. — De grootste bekendheid heeft L. gekregen door zijn werk L’uomo delinquente.
Daarmede is hij een der grondleggers van de crimineele anthropologie geworden. — L. heeft steeds een zeer scherpe kritiek op zijn werk moeten hooren en dikwijls niet ten onrechte. Toch is een deel dezer kritiek het gevolg van de groote verandering waartoe zijn arbeid de beschouwing van de menschen dwingt omtrent den misdadiger en de veranderingen, die daarvan noodzakelijk een gevolg moeten zijn. Immers doordat een individueele factor, een anthropologische factor bij den misdadiger aan het licht werd gebracht, werd het strafrecht gedwongen van zijn speculatieve en philosopische beschouwingen af te wijken en de natuurwetenschappelijke methode van onderzoek te volgen. Reeds nu is, niettegenstaande de groote tegenkanting, die L., en met hem zijn leer, hebben ondervonden, veel veranderd met betrekking tot den misdadiger en vooral wat het voorkomen van de misdaad betreft en het behandelen van jeugdige misdadigers. Dit alles is aan den invloed van L. toe te schrijven, die den eersten stoot in die richting heeft gegeven. — Behalve de bovengenoemde, heeft L. een serie andere werken op cr. anthr. gebied geschreven, waaronder de voornaamste zijn: l’uomo di genio, Palimsesti del carcere, Gli anarchici, L'anthropologie criminelle en in samenwerking met Ferrero: La donna delinquente, la prostituta e la donna normale. Hij is de oprichter geweest van twee tijdschriften, waarin herhaalde malen bijdragen van zijn hand zijn verschenen, de „Archivio di psychiatria e scienze penali” en ,,Bibliotheca antropologico-giuridica”,
