Klucht - Tooneelstuk waarin het komieke en grappige den hoofdschotel vormen en het met de werkelijkheid niet nauw genomen wordt. In het algemeen is onze litteratuur niet rijk aan goede kluchten ; uit de Middeleeuwen zijn ons enkele bewaard gebleven, o. a. Lippijn, Die hexe, Drie daghe heere, Rubben, alle vrij grof en plat. In de 17de eeuw is deze soort, tooneelstukken zeer geliefd.
Bredero schreef voortreffelijke, zij het ruwe, kluchten, waarvoor hij meestal zijn stof ontleende aan het lagere volksleven. Ook Huygens schreef er een (Trijntje Cornelis). Wat de 17de eeuw verder opleverde was wel veel in quantiteit, maar zeer weinig in qualiteit.
