Kerguelenland - of Desolationeiland , eiland in het Zuiden van den Indischen Oceaan, gelegen tusschen 48° en 49° 44' Z.B. en 68° 42' en 70° 35' O.L., groot 3414 K.M.2, in 1772 door IJves de Kerguelen-Trémarec ontdekt en naar hem genoemd. Het is een geheel uit vulkanische gesteenten opgebouwd plateau van gemiddeld 300 a 500 M. hoogte, van onregelmatig relief.
De hoogste top is de 1865 M. hooge Mount Ross. Vlakten ontbreken. De hooge, steile kusten zijn door diep ingesneden fjorden sterk geleed, zoodat het eiland vele en goede havens heeft, o. a. Christmas Harbor in het Noorden. Het klimaat is sterk oceanisch: zomergemiddelde + 6,4°, wintergemiddelde + 2°, minima + 1,1° en —1,7°, maxima + 17,3° en + 7,3°. Gemiddelde temp. + 4,2°. Stormen komen veelvuldig voor; de neerslag is aanzienlijk, ook ’s zomers sneeuwt het veel. De sneeuwgrens ligt tusschen 800 en 900 M. hoogte, zoodat de hoogere deelen sterk vergletsjerd zijn en de grootste gletsjers het zeeniveau bereiken. De Oostelijke hellingen zijn dicht met plantengroei bedekt, de Westelijke zijn door de stormen veel kaler.
De flora is arm aan soorten. Er komen slechts 26 phanerogamen voor, verder varens, mos, enz. Een nuttige plant is de z.g. Kerguelen-kool, Pringlea antiscorbutica, een goed eetbare groente. Behalve de geïmporteerde konijnen en muizen komen geen zoogdieren voor, wèl tamelijk veel insecten en spinnen en zeer veel zeevogels, o. a. veel pinguins. Om het hoofdeiland liggen nog een 130-tal kleine rotseilandjes. In 1893 is de groep door Frankrijk in bezit genomen. Tot nog toe is K. onbewoond; een poging in 1901, om er een nederzetting te vestigen is voorloopig opgegeven.
