Kazerneering, - het onderbrengen van troepen in militaire gebouwen. De voor de inrichting gebezigde hoofdtypen van kazernes zijn: 1°. Het centrale of geconcentreerd stelsel, waarbij de zoogenaamde massalegering wordt toegerast en 2°. het paviljoenstelsel, waarbij het becinsel van een meer verspreide legering in afzonderlijk staande, kleine gebouwen wordt gehuldigd. Bij het centrale stelsel wordt gevolgd het vierkante type, waarbij het kazernegebouw om een binnenplaats is gebouwd en het lineaire type, waarbij de kazerne één lang gebouw is, al of niet met vleugels, welke dan meestal lager zijn dan het hoofdgebouw.
Bij beide types kan worden gevolgd het bloksysteem, waarbij de kamers aan portalen grenzen en door een groot aantal trappen de verbinding met de verdiepingen tot stand wordt gebracht, of wel het corridorsysteem, waarbij weinig trappen worden gebezigd en alle lokalen uitkomen op middengangen of op zijgangen langs een van de gevels. De voordeelen van het paviljoensysteem waarbij licht en lucht in ruime mate kunnen toetreden, komen vooral tot hun recht, wanneer woon- en slaaplokalen worden gescheiden. De oudste, bekendste kazernes zijn de frissche, goed geventileerde tijdelijke en permanente legerplaatsen van de Romeinen, waarvan thans nog de ruïnes aanwezig zijn van de in 1794 uitgegraven Gladiatorenkazerne te Pom eji, van de Castra urbana te Rome en van de kazerne te Otricolo. In forten en vestingen zijn voor het onderbrengen van troepen, materieel, e. d. bomvrije kazernes aangebracht. Zie hiervoor BOMVRIJHEID.
