Karper - Cyprinus carpio, visch uit de familie der karperachtige visschen (Cyprinidae) met eindstandigen bek, in het bijzonder gekenmerkt door de twee korte voeldraden aan de bovenkaak en de twee langere in de mondhoeken, keeltanden in 3 rijen (1.1.3.— 3.1.1.), lichaam vleezig, langgestrekt, zijdelings weinig afgeplat, schubben groot, rugvin lang, anaalvin kort. Kleur aan de rugzijde donkergrijs of -bruin, zijden geelbruin, buik en lippen geelachtig, rugvin donkergrijsbruin, de overige vinnen roodachtig of in het paars trekkend. De karper voedt zich voornamelijk met op den bodem levende dieren en planten en plant zich voort in Mei en Juni in warm en stil water. De wijfjes leggen haar talrijke, 1.5 m.M. groote eieren aan waterplanten, waaruit reeds na 3 tot 8 dagen de jongen geboren worden.
Deze zuigen zich aanvankelijk aan de waterplanten vast en beginnen eerst rond te zwemmen, nadat de dojerzak geresorbeerd is. Het vleesch van den karper is voedzaam, maar wordt bij ons niet naar waarde geschat. — Karpers zijn lastig te vangen, het beste vischtuig is de zegen. Minimummaat 35 c.M., gesloten tijd: 23 April—30 Juni. Bereikt in volwassen staat een lengte van 30—70 c.M. De karper is afkomstig uit de Zwarte en Kaspische Zee en de daarin uitmondende rivieren, doch is reeds vóór de Middeleeuwen naar WestEuropa gebracht, in vijvers gekweekt en van daaruit verwilderd. Bij ons komt hij algemeen in stilstaande en zachtstroomende wateren, minder algemeen ook in de groote rivieren voor.
De bij ons uitheemsche karper, de zgn. ,,boerenkarper”, verschilt weinig van den stamvorm, die gekenmerkt is door zijn regelmatig schubkleed. Een variëteit met weinig maar bijzonder groote, onregelmatig verspreide, en vooral langs de zijstreep voorkomende schubben met metaalglans wordt „spiegelkarper” genoemd. Een andere variëteit bijna zonder schubben en glad van huid wordt „lederkarper” genoemd. De zoogenaamde „edelkarpers” zijn niet anders dan zulke gekweekte variëteiten.
