Jus primae noctis

betekenis & definitie

Jus primae noctis - (Lat.), het recht op den eersten nacht, recht des bruidegoms, door dispensatie van kerkelijke verbodsbepalingen verkregen, om onmiddellijk na de voltrekking des huwelijks met zijn bruid samen te wonen. — In Schotland en sommige streken van Frankrijk had in de Middeleeuwen de Seigneur, naar men wil, het recht op den bruidsnacht zijner huwende hoorigen, zoo dit recht ook droit de culage, droit de prélibation en avondkout geheeten) niet door een z.g. schort- of trouwcijns afgekocht was. Aannemelijker schijnt, dat het voor den seigneur bestond in een recht op zekere geldsom, die de bruidegom, wonende binnen zijn gebied, hem verschuldigd was bij zijn huwelijk. Men vindt ook ten aanzien van sommige Hollandsche heerlijkheden van dit recht des halsheers op des ambachtsheers gewaagd.