Hygrometrie - het meten van het vochtigheidsgehalte of het waterdampgehalte der atmosferische lucht. Dit geschiedt volgens verschillende methoden, directe en indirecte. Een directe methode is een bekend volume lucht over waterdamp-absorbeerende stoffen te laten strijken en de gewichtstoename der laatste te bepalen. Een tweede is de bepaling van het dauwpunt met den condensatie-hygrometer.
Bij de daarvoor dienende toestellen laat men in een verzilverden glazen of metalen bol door snel doorzuigen van lucht aether verdampen, waardoor de temperatuur daalt. Is deze gelijk geworden aan het dauwpunt der omgevende lucht, dan vertoont zich op het verzilverde glas of op het gepolijste metaal een licht beslag. Een in het vat geplaatste thermometer geeft de daarin heerschende temperatuur; uit het verschil van deze met die van de omgevende lucht leidt men het vochtigheidsgehalte der lucht af. De meest gebruikelijke methode is echter de psychrometrische. Naast een gewonen thermometer is een tweede opgehangen, waarvan de bol omwonden is met een lapje katoen of mousseline, dat voor de waarneming nat gemaakt wordt. Bij de verdamping van het water wordt warmte onttrokken aan den thermometer, zoodat de „natte” thermometer lager staat dan de „droge”. Uit het verschil in aanwijzing tusschen den natten en drogen thermometer is met behulp van daarvoor opgestelde tafels de dampdrukking van den waterdamp en tevens de absolute en betrekkelijke vochtigheid der lucht af te lezen. De betrekkelijke vochtigheid meet men ook wel met een haarhygrometer.
