Hydrazine - of diamide, de verbinding N2H4 door Emile Fischer aldus genoemd als de in vrijen toestand toen nog onbekende grondstof van een aantal organische substitutieproducten, zooals b.v. phenylhydrazine C6 II6 NH NH2. Het hydraat is in 1890 door Curtius en Schultz bereid, de zuivere watervrije verbinding door Lobry de Bruin in 1894. Het is in vrijen toestand een waterheldere vloeistof smeltpunt 1,4°, kookpunt 110°, met een s. g. nauwelijks hooger dan water, waarmede het in alle verhoudingen mengbaar is.
Voor een aantal zouten is het een goed oplosmiddel. Het vormt evenals ammoniak, met zuren zouten door additie, doch terwijl de ammoniumzouten overeenkomst vertoonen met de alkaliën worden van het hydrazine zouten als van een tweezurige base afgeleid, waarvan het sulfaat zeer weinig in water oplosbaar is. De vrije stof werkt sterk reduceerend.
