Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 24-01-2019

Hippeastrum

betekenis & definitie

Hippeastrum - plantengeslacht van de fam. der Amaryllidaceae, waartoe thans een veertigtal alle in Zuid-Amerika inheemsche soorten worden gerekend, welke vroeger tot andere geslachten (Habranthus, Amaryllis, Phycella) gebracht werden. Verreweg de belangrijkste voor de cultuur zijn de vooral door Nederlandsche en Engelsche kweekers gedurende langer dan een eeuw door kruising verkregen vormen van de grootbloemige Amaryllis met hare op leliën gelijkende kelken en schitterende kleuren van wit tot donker bloedrood en violet afwisselende. Een der oudst bekende species, H. equestre, met helderroode, in ’t hart geelachtig groene bloemen, was reeds in het laatst der 17e eeuw in Nederland ingevoerd. H. Reginae, helderrood met een groenachtig witte ster in ’t hart der bloem, volgde in 1728, H. vittatum, wit met rood gestreept, in 1769, H. reticulatum, met rose netvormig geaderde bloemen, in 1777, en H. psittacinum, karmozijn gestreept en gerand op groenachtigen ondergrond, in 1814.

Reeds kort vóór 1800 werd H. Reginae door een Engelschen horlogemaker gekruist met H. vittatum; het resultaat was H. Johnsoni, die zijn naam droeg. De sedert door kruising verkregen vormen zijn talloos; hun karakter verbeterde naarmate onbekende species uit haar vaderland werden ingevoerd met fraaiere bloemen dan de oudere. In ’t bijzonder de invoering van H. pardinum met gespikkelde bloemen en H. Leopoldi met zeer regelmatig bloemdek, beide omstreeks 1870, heeft tot nieuwe verbeteringen van het ras medegewerkt. De tegenwoordige H. onderscheiden zich door groote, regelmatig gebouwde, wijd openstaande bloemen met een korte buis, gewoonlijk met 4 aan één stengel gezeten, levendige zuivere kleuren, waaruit het groen nagenoeg geheel verdwenen is. In tegenstelling met vroeger, toen het wel vier jaar duurde eer een H. zaailing bloeide, bloeien de zaailingen bij de tegenwoordige wijze van behandeling in de kas reeds het tweede jaar.

De H. worden in de warme kas gekweekt, maar kunnen ook als kamerplanten in potten worden gehouden. Het aandeel der Nederlandsche kweekers aan de verbetering der H. is grooter dan naar buiten gebleken is, omdat vooral in de 19e eeuw de in Nederland gewonnen nieuwe vormen veel door Engelsche firma’s werden opgekocht, en de Nederlandsche oorsprong dier aanwinsten niet werd bekend gemaakt. Ook in onzen tijd vindt men de beste H.-verzamelingen in Nederland en Engeland. Eenigszins afwijkend van de besproken soorten zijn H. solandriflorum, met zeer lange bloembuis en groenachtig witte bloemen, H. aulicum, die in den winter bloeit met een zeer onregelmatig helder karmijn bloemdek, en H. procerum of Impératrice du Brésil, met een zeer langen bol en lilabloemen.

< >