Goede diensten - (Fr.: bons offices, médiation) noemt men in het volkenrecht pogingen van neutrale mogendheden om geschillen tusschen andere staten op vreedzame wijze uit den weg te ruimen of ook om reeds oorlogvoerende partijen weder tot elkaar te brengen. Van dwang is hierbij geen sprake. Voorheen maakte men tusschen b. o. en m. veelal dit onderscheid, dat bij de eerste de onderhandelingen door de partijen zelf werden gevoerd, terwijl deze bij de laatste door de bemiddelende mogendheden werden overgenomen. Dit onderscheid wordt echter thans niet meer gemaakt.
Bij het Haagsche verdrag voor de vreedzame beslechting van intern, geschillen van 29 Juli 1899 (zie Stb. 1900, nrs. 54, 163), een der resultaten van de Eerste Vredesconferentie, werd hieromtrent de hier volgende regeling overeengekomen, welke werd overgenomen in de Haagsche Conventie van 18 Oct. 1907, welke de Tweede Vredesconferentie besloot (zie Stb. 1910, no. 73). In geval van ernstige oneenigheid of van geschil komen de verdragsluitende mogendheden overeen, alvorens hare toevlucht te nemen tot de wapenen, de goede diensten of de bemiddeling (médiation) in te roepen van één of meer bevriende mogendheden, voor zoover de omstandigheden zulks toelaten (art. 2). — Afgescheiden van dat beroep, achten de verdragsluitende mogendheden het nuttig en wenschelijk, dat één of meer buiten het geschil staande mogendheden, uit eigen beweging, voor zoover de omstandigheden zich daartoe leenen, hare goede diensten of hare bemiddeling aanbieden aan de mogendheden in geschil. Het recht van goede diensten of bemiddeling aan te bieden, komt toe aan de buiten het geschil staande mogendheden, zelfs gedurende den loop der vijandelijkheden. De uitoefening van dat recht kan nooit door de eene of de andere der partijen als een minder vriendschappelijke daad (acte peu amical) worden beschouwd (art. 3).
— De taak van den bemiddelaar bestaat in het verzoenen der geschilvoerende staten en in het wegnemen hunner onderlinge gevoeligheid (art. 4). — De bemoeiingen van den bemiddelaar nemen een einde van het oogenblik, waarop, hetzij door een der partijen in geschil, hetzij door den bemiddelaar zelf uitgemaakt is, dat de door hem voorgestelde middelen van verzoening niet werden aangenomen (art. 5). — De goede diensten en de bemiddeling, hetzij door de partijen in geschil ingeroepen, hetzij door de buiten het geschil staande mogendheden aangeboden, gelden uitsluitend als raadgeving en hebben nooit bindende kracht (art. 6). — De aanneming der bemiddeling brengt, behoudens beding van het tegendeel, niet mede, dat de mobilisatie of andere maatregelen tot voorbereiding van den oorlog worden gestaakt, vertraagd of belemmerd. Zoo zij plaats heeft na de opening der vijandelijkheden, onderbreekt zij, behoudens beding van het tegendeel, de in gang zijnde militaire operatiën niet (art. 7).
- Zie ook MÉDIATION SPECIALE.
