Ens (wezen)

betekenis & definitie

Ens (wezen) - Latijnsch-scholastische term voor „een zijnde”, iets dat is, een wezen. Het meervoud is: entia. Vandaar de metafysische regel: entia praeter necessitatem non sunt multiplicanda (de zijnde dingen moeten niet zonder noodzakelijkheid verveelvoudigd worden), die uitdrukt, dat niet onnoodig ter verklaring eener zaak nieuwe wezens en krachten moeten ingevoerd worden. Van „ens” komt verder het subst. „entitas”, entiteit, „wezenheid.”