Elegie

betekenis & definitie

Elegie - Bij de Grieken oorspronkelijk een bij de fluit gezongen klaagzang in het algemeen, zonder bepaalden vorm, later naam van elk in distichen geschreven gedicht; in dezen zin heetten ook krijgsliederen (Tyrtaeus), politieke gedichten (Solon, Theognis), minnedichten (Mimnermus, Ovidius) elegieën. In engeren zin verstaat de tegenwoordige poëtiek onder een e. een dichterlijke uiting van een zachten weemoed, die uit het verlies van iets dierbaars of uit het bewustzijn van zedelijke onvolmaaktheid ontspringt, doch niet alle hoop heeft laten varen. Beroemde voorbeelden van elegieën uit onze letterkunde zijn Vondel’s „Uitvaart van Maria van den Vondel” en „Kinderlijck”. Uit onzen tijd is Hélène Swart te noemen met haar „In Rozelicht”, „En die afgrond zoo donker daaronder”, enz.