Eenbladig oppervlak

betekenis & definitie

Eenbladig oppervlak - oppervlak dat uit een enkel samenhangend deel bestaat (zooals de bol) in tegenstelling tot een oppervlak, dat uit verschillende deelen bestaat, die of geheel los van elkaar zijn (bijv. het oppervlak, dat ontstaat door een hyperbool te laten wentelen om de verbindingslijn der brandpunten) of in enkele punten met elkaar samenhangen (bijv. een kegel, die door zijn top heen verlengd wordt gedacht).