Eberhard (johann august) - Duitsch wijsgeer,1739-1809, eerst predikant daarna prof. in defilos. te Halle, redacteur van de tijdschriften „Philos. Magazin” en „Philos. Archiv” (1787-95), waarin hij, Leibniz-Wolff’s leer verkondigend, tegen Kant polemiseerde. Deze antwoordde in 1790 met een scherp en spottend artikel „Ueber eine Entdeckung, nach der alle neue Kritik der reinen Vernunft durch eine ältere entbehrlich gemacht werden soll.” E.’s werken werden in zijn tijd veel gelezen en meermalen herdrukt.
De voornaamste zijn: Neue Apologie des Sokrates (2 dln. 1772) (de rechten van het gezond verstand tegenover de strenge orthodoxie handhavend); Allgemeine Theorie des Denkens u. Empfindens (1776); Sittenlehre der Vernunft (1781); Allg. Gesch. der Philos. en vooral zijn: Handbuch der Aesthetik (4 dln. 1803); Geist des Urchristenthums (3 dln. 1807); Versuch einer allg. deutschen Synonymik (6 dln. van hem, 6 dln. v. Maasz en Gruber) en Synonymisches Handwörterbuch der deutschen Sprache (1802,15e dr. 1896). — Vgl. Ferber, Der philos. Streit zwischen Kant u. E. 1894.
