Diodati - (Giovanni), Gereform. godgeleerde, uit een adellijke familie te Lucca, die wegens de vervolging der Evangelischen naar Genève geweken was, aldaar geboren 1576, werd 1597 hoogl. in het Hebreeuwsch, 1608 predikant en 1609 theol. prof. te Genève. Hij was een streng Calvinist. Gedurende zijn geheele leven ging de evangelisatie in Italië hem zeer ter harte en vooral de poging van Paolo Sarpi om de republiek Venetië voor de Reformatie te winnen trok hij zich zeer aan. Niet alleen met de leiders ervan hield hij correspondentie, maar zelf bezocht hij dit terrein ook om dezen arbeid te steunen.
Hij vertaalde den Bijbel in het Italiaansch op uitnemende wijze. De eerste uitgave verscheen te Genève 1607 en tegenwoordig wordt zij door Evangelische Italianen nog gebruikt. Ook leverde hij metrische vertalingen van de Psalmen, zoowel in het Italiaansch als in het Fransch. Het welslagen van zijn Italiaansche bijbelvertaling, gaf hem aanleiding ook eene overzetting van de H. Schrift in het Fransch te ondernemen, die in 1644 verscheen met talrijke aanteekeningen en ophelderingen. Hij was ook een origineel en levendig prediker. Op de Nat.
Synode van Dordrecht 1618/19 was hij tegenwoordig als een der afgevaardigden uit Genève. Hij stemde hier tegen de Arminianen en behoort tot hen, die de Canones der Synode samenstelden. Nadat hij in 1645 zijn ambt had neergelegd, stierf hij in 1649. Hij schreef een aantal Lat. dissertaties en vertaalde in het Fransch Paolo Sarpis Gesch. v. h. Concilie van Trente, alsmede uit het Engelsch Edwin Sandy’s Bericht over den toestand van den Godsdienst in het Oosten. Het eerste werd uitgegeven te Genève 1621 en, later, het tweede te Genève 1626. — Zie over hem: Eugène de Budé, Vie de Jean Diodati (Genève 1869); P. Plan, Lettres trouvées, Pages historiques sur un épisode de la vie de Jean Diodati (Genève 1864).
