Deissmann - (Adolf), Protestantsch theoloog in Duitschland, geboren 1866 te Langenscheid, werd 1892 privaatdocent te Marburg, 1895 predikant en docent aan het theologisch seminarie te Herborn, in 1897 hoogleeraar te Heidelberg, 1908 te Berlijn. Deissmann, die een zeer vaardige pen heeft en veel in het Oosten reisde, heeft een grooten naam verworven op het gebied der taal des N. T. Het is zijn verdienste geweest, dat hij door zijn verbinding van de Taal des N. T. met de papyri, een nieuwe studie deed opleven na de verouderde methode van Cobet. Het populariseeren van de belangrijke resultaten hebben weinigen zoo als hij verstaan. Hij is wel eens in zijn ijver, om het nieuwe aanschouwelijk en aantrekkelijk te maken, te ver gegaan.
Eigenaardig, dat zijn wijze van voorstellen met zooveel belangstelling begroet werd in het practische Engeland. Hij was dan ook een van de Duitschers, die de toenadering van beide landen bevorderde, totdat de groote oorlog kwam. Zelf heeft hij veel in het Engelsch geschreven. Van het vele, dat van zijn hand verscheen, bepalen we ons hier tot: Die neutestamentliche Formel In Christo Jesu, (1892), waarin hij begint met de theorie van de Christus-mystiek, Bibelstudien (1896), Neue Bibelstudien (1897), waarin vele z.g. bijbelsche woorden in het Grieksch voor de algemeene taal van dien tijd worden opgeëist en een eigenaardig onderscheid verdedigd wordt tusschen echte brieven en „open brieven” (Epistel), die een litteraire inkleeding verraden. Licht vom Oosten (1908, 1909), Die Urgeschichte des Christentums im Lichte der Sprachforschung (1910), Paulus (1911), Der Lehrstuhl für Religionsgeschichte (1914). Nu tijdens den oorlog werken zijn Evangelische Wochenbriefe voor een beter verstandhouding der volken.
