Decapitatie, onthoofding. In de verloskunde gebruikelijk voor het scheiden van het hoofd van den romp bij de doode vrucht, indien deze niet op de natuurlijke wijze de geboortewegen kan passeeren. In de verrichtkunde wordt de d. uitgevoerd, wanneer men bij het doen van proeven den invloed van de hersenen wil uitschakelen.
De d. wordt in diepe bedwelming* verricht en het gedecapiteerde dier door kunstmatige ademhaling in het leven gehouden zoolang de proef duurt. Van eenig bewustzijn van het dier is daarbij natuurlijk geen sprake.
