Dauphin, titel, dien tegen het midden van de 9e eeuw de heeren van Dauphiné aannamen, en die, sedert 1349, toen deze landstreek aan de Fr. kroon ten deel viel, gegeven werd aan den oudsten zoon van den Fr. koning, of, bij overlijden van den rechtstreekschen troonopvolger, aan diens oudsten zoon. ’t Was oorspronkelijk een adellijke titel als „graaf” en „marquis”. De meest bekende dauphins zijn: de z.g. „grand Dauphin”, zoon van Lodewijk XIV, en Louis-Charles, zoon van Lodewijk XVI, wiens lot nog altijd in duisternis gehuld blijft. Volgens sommigen zou hij in 1795 overleden zijn in de gevangenis van den Temple. — Men geeft den naam „faux dauphins” aan de vrij talrijke personen, die getracht hebben zich te doen doorgaan voor den zoon van Lodewijk XVI.
Tot deze behooren: Jean-Marie Hervagault, zoon van een kleermaker, geb. te Saint-Lô (Manche) in 1781 en overl. in 1812, in het gesticht Bicêtre, waar de politie van Napoleon hem had doen opsluiten; Mathurin Bruneau, een klompenmaker, geb. te Vezins in 1784; Henri Louis Hector Hébert, die zich baron van Richemont en hertog van Normandië noemde, geb. bij Rouaan en overl. omstreeks 1855; Karl Wilhelm Naundorf, tot een Joodsche familie uit Pruisisch Polen behoorende, overl. te Delft in 1845, wiens afstammelingen nog steeds aanspraak maken op den Fr. troon; eindelijk iemand, die 1867 in Rusland overleden is, den naam Ligny de Luxembourg voerde en zich uitgaf voor den zoon van Lodewijk XVI. Deze aanspraken hebben in Fr. en daarbuiten aanleiding gegeven tot eindelooze polemieken in dagbladen en tijdschriften, zonder dat het evenwel gelukt is het vraagstuk iets nader tot zijn oplossing te brengen. — De z.g. „édition des Dauphins”, of zooals het in het Lat. heet „ad usum Delphini”, is een uitgave van de Lat. klassieken in 64 deelen in 4°, bezorgd door de praeceptoren van den „grand Dauphin”, Bossuet en Huet, die zorgvuldig alles, wat aanstoot kon geven, uit den tekst lichtten.
