Daubanton (F. E.), geb. 1853, was van 1876-’78 Waalsch predikant te Zwolle, Nederlandsch Hervormd predikant te Heemstede (1886), Amsterdam (1889), werd hoogleeraar vanwege de Ned. Herv. kerk van de Rijksuniversiteit te Utrecht om onderwijs te geven in de Bijbelsche Godgeleerdheid, de Praktische Godgeleerdheid en de Geschiedenis der Christelijke zending (1903). D. was redacteur van de „Theologische Studiën”, tot dat ze 1918 overgingen in de „Nieuwe Theol.
Studiën”; hij legde zich vooral toe op de Encyclopedie en vertegenwoordigt een ruim optimistisch bijbelsch Christendom. Onder de vele werken en artikelen, die van zijn hand verschenen, verdienen vooral de aandacht: De verloren zoon (1901); De universitaire vorming van de aanstaande predikanten der Ned. Hervormde kerk (1904); Prolegomena van Protestantsche zendingswetenschap (1911); terwijl nog aan het verschijnen is: Ter inleiding tot de didaktiek des N. V. I (1916).
