Dalman (Gustaf H.), Duitsch semiticus, geb. te Niesky (1855); hij heeft zich vooral docr de studie der Arameesche dialekten, in het bijzonder het Joodsch-palestijnsche Aram., verdienstelijk gemaakt. In 1892 werd hij priv.-doc., 1897 hoogl. te Leipzig; 1899—1900 maakte hij een reis naar Syrië en Palestina. Dientengevolge verwisselde hij zijn ambt van hoogl. met het directeurschap van het „Duitsch Evangelisch Instituut voor oudheidkunde van het Heil. Land” te Jeruzalem (1902).
Zijn voornaamste geschriften zijn: Der leidende und sterbende Messias der Synagoge im 1. nachchristl. Jahrh. 1888; Aram. Dialektproben 1897, Aram.-neuhebr. Wörterbuch z. Targum, Talmud u. Midrasch 1897—1901; Studien zur bibl. Theologie 1897; Grammatik des jüdisch-palästinischen Aramäisch 2e druk 1906; Worte Jesu, I 1898.
Uit de tweede periode van zijn leven: Palästinischer Diwan als Beitrag zur Volkskunde Palästinas 1901; Petra u. seine Felsheiligtümer 1908. Hij is uitgever van de Verhandelingen van bovengen. Instituut (in de Zeitsch. des deutschen Palästina-Vereins) en van het Palästina-Jahrbuch; ook heeft hij de latere uitgave van Franz Delitzsch’s Hebr. N. Testament bezorgd.
