Consalvi (Ercolo), markies, kardinaal, staatsman en pauselijk diplomaat, geb. 1757 te Rome, overl. 1824. Bij de inneming van Rome door de Franschen (1798) werd hij gevangen genomen en uit Rome verbannen. In 1799 bij de Pauskeuze van Pius VII secretaris van het Conclaaf, door Pius VII tot kardinaal-staatssecretaris benoemd, voerde hij als zoodanig in 1801 te Parijs de onderhandelingen over het Concordaat met Napoleon; door zijn protest tegen de z.g. Organieke artikelen zoowel als door zijn vaste houding in andere aangelegenheden, haalde hij zich den haat van Napoleon op den hals, die bij den Paus op zijn ontslag aan drong; 1806 nam Pius VII zijn ontslagaanvrage aan, raadpleegde hem echter ook verder in gewichtige aangelegenheden.
Na de gevangenneming en wegvoering van den Paus werd hij in 1809 naar Parijs beroepen, spoedig naar Reims verbannen, 1813 tot de nieuwe Concordaatsonderhandelingen te Fontainebleau ontboden. Na den val van Napoleon opnieuw tot staatssecretaris benoemd, werkte hij veel voor de reorganisatie van den Kerkelijken Staat, welks herstel hij op het Congres van Weenen had verkregen. Onder Leo XII was hij eerst secretaris der Breven, daarna prefect van de Propaganda.
