Confessor (Lat.), belijder. Eerenaam voor die Christenen, welke tijdens de Christenvervolgingen hun geloof standvastig beleden hadden. Naderhand beteekent het degenen, die in den kerker gezucht hebben en ten gevolge der verduringen gestorven zijn (IIIe eeuw).
Nog in dezelfde eeuw ontwikkelde zich de beteekenis tot die van „belijders — niet — martelaren” en werd„confessor” de titel van alle mannelijke heiligen, die geen martelaren zijn. Want, was „confessor” tijdens het leven een eeretitel, na den dood werd het een soort van heiligverklaring.
