Collinson (Richard), 1811-1883, Engelsch Poolreiziger, nam 1823 dienst bij de marine en ondernam vele tochten in de wateren van alle werelddeelen. 11 Jan. 1850 verliet hij met het zeilschip „de Enterprise” Engeland om de Noordwestelijke doorvaart te vinden vanuit de Beringstraat en inlichtingen in te winnen omtrent het lot van de Franklin-expeditie. Door straat Magalhães en de Beringstraat bereikte hij de IJszee en kwam 13 Aug. 1850 bij kaap Lisburne aan; 8 dagen later ontmoette hij het poolijs, waarvan hij den rand volgde tot hij 28 Aug. op 73° 23' NB. en 164°WL. was. Van hier ging hij Zuidwaards om den winter door te brengen. In 1851 ging hij de IJszee weer binnen en trok van Point Barrow op 31 Juli Oostwaarts.
De Prins van Walesstraat doorvarend, kwam hij bij den ingang van de Barrowstraat. „De Enterprise” overwinterde nu in de Walkerbaai (71°36' NB. en 117° 41' WL.). Over land bereikte C., langs de Noordwestkust van Prins Albertland, de Glenigbaai; luitenant Jago deed een tocht naar het Noordelijkste deel van de Prins Albertsond en luitenant Parkes bezocht Melville-eiland. In Aug. 1852 brak C. weder op uit de Walkerbaai, onderzocht de Prins Albertsond en stevende naar de Dolphinstraat. Steeds langs de continentale kust van Amerika gaande, door de Coronationgolf, bereikte hij het Oostelijk einde van de Deasestraat en betrok in de Cambridge-baai op 28 Sept. ten derde male zijn winterkwartier. In ’t volgende jaar hervatte hij de sledereis, onderzocht de Zuidoostkust van Victoria-land en kwam op 10 Mei op Gateshead-eiland tot 70°26' NB. en 100°47'WL. Hier naderde hij onbewust de straat, waarin Franklin’s schip gezonken was.
Op 11 Aug. 1853 verliet Collinson de Cambridge-baai en baande zich een terugweg Westwaarts. Op 29 Sept moest hij de winterkwartieren op Flaxmaneiland, ongeveer 200 mijlen ten W. van Point Barrow, betrekken. 12 Juli 1854 kon hij vandaar vertrekken en bereikte Engeland 5 Mei 1855 na eene afwezigheid van 5 jaar en 4 maanden. De reis van C. is een der belangrijkste en gelukkigste geweest, waarvan de geschiedenis der Noordpoolreizen gewaagt. Met een zeilschip bevoer hij de IJszee heen en terug over 120 lengtegraden door dikwijls nauwe straten. Van alle door de regeering uitgezonden expedities ter zee, in dienst van het Franklinonderzoek, kwam hij het dichtst bij het einddoel.
