Clairville (Louis François Nicolaie, gezegd)

betekenis & definitie

Clairville (Louis François Nicolaie, gezegd), Fr. tooneelschrijver, geb. te Lyon 1811, overl. te Parijs 1879, is een van de voornaamste vertegenwoordigers van de z.g. „comédie-bouffe” en van de operette onder het tweede keizerrijk. Hij behaalde zijn eerste succes met Dans la lune (1836), schreef voorts een menigte vaudevilles, blijspelen, operettes, revues enz., waarvan de voornaamste zijn: Le Page et la Danseuse (1838), les Petites misères de la vie humaine (1843), les Sept châteaux du diable (1844), Satan ou le Diable à Paris (1844), les Pommes de terre malades (1846), Gentil-Bernard (1846), Roger Bontemps (1848), La propriété, c’est le vol (1848), les Représentants en vacances (1849), la Corde sensible (1851), les Enfants terribles (1856), les Chants de Béranger (1857), Peau d'âne (1863), Cendrillon (1866), les Parisiens à Londres (1867), le Diable boiteux (1667), la Queue du chat (1871), la Fille de Mad. Angot (1873), les Cloches de Corneville (1877), Jeanne, Jeannette et Jeannelon (1877), Babiole (1878), enz. ; ook schreef hij een bundel Chansons et poésies (1853).