Cassiquiare - stroom in het Z. van Venezuela, bij Buenaguardia, ongeveer 50 K.M. beneden Esmeralda, treedt de C. uit de Orinoco, die hier den naam draagt van Paragua. Met geweld breekt de Orinoco zich bij genoemde plaats een weg door een slechts 80 M. breede kloof. Waarschijnlijk was hier eenmaal een rivierbocht, die door de kracht van het aanstormende water zich heeft verdiept en als Cassiquiare een uitweg Z.-waarts heeft gevonden. In den aanvang slechts 40 M. breed, verwijdt de stroom zijn bed weldra tot 300, later 1000 M. Het eigenaardige is, dat hij, na een loop van 200 K.M., zich uitstort in de Guainia, den bovenloop van de Rio Negro, die een zijrivier is van de Amazone.
Hier vloeit dus water van de Orinoco en wel 1/3 deel naar de Amazone en ontbreekt derhalve een waterscheiding; men noemt dit een bifurcatie*. Van alle bekende bifurcaties op aarde is deze de grootste. Waar de C. ombuigt naar het W., staat zij in verbinding met de Baria, die door de Canabury het water naar de Rio Negro brengt, zoodat zich ook hier een bifurcatie bevindt. Hoewel de C. veel water bevat, in den regentijd zelfs te veel zoodat de oevers onderloopen, wordt door het verkeer toch weinig gebruik van de bifurcatie gemaakt en bezigt men liever de draagplaats Yavita —Pimichin tusschen de Atabapo en Rio Negro. Dit vindt zijn oorzaak in de muskietenplaag. Vermoedelijk is van de bifurcatie in ’t gebied van de C. het eerst in 1561 gebruik gemaakt, toen Lope de Aguirre de overlevenden der tochtgenooten van Pedro de Ursua, die zelf aan de oevers van de Amazone vermoord werd, van deze rivier langs de Rio Negro, naar de Orinoco en de kust van Venezuela voer.
