Caesium - chemisch element, symbool Cs, in 1860 door Bunsen ontdekt in de moederloog der Dürkheimer Solquellen als eerste vrucht van de toepassing der spectraalanalyse. De naam komt van caesius (Lat.) = hemelsblauw, de kleur van de twee karakteristieke lijnen van het spectrum. C. komt in de natuur als hoofdbestanddeel alleen voor in het silikaat pollucciet*, ondergeschikt nog in enkele andere mineralen bijv. in sommige berylkristallen. In tal van minerale wateren vindt men het in kleine hoeveelheid, verder in zeewater en in akkeraarde.
Een enkele maal is het in plantenasch gevonden. Chemisch behoort het tot de reeks der alkalimetalen waarvan het het hoogste atoomgewicht (132,81) bezit. Het vrije metaal met s.g. 1,88 (16°C) is zilverwit van kleur, en oxydeert zich onmiddellijk aan de lucht Het is het weekst bekende metaal. Het smelt bij 26°.6 en kookt bij 670°. Het vormt een waardige ionen, die nog sterker electropositief zijn dan van al de andere alkalimetalen, waaruit de geringe neiging tot het vormen van complexe ionen volgt.
C.-ion is kleurloos. De meeste zouten zijn oplosbaar; dubbelzouten met platinachloride en met de chloriden van tin, lood en antimoon evenals de aluinen, zijn minder goed oplosbaar en dienen tot afscheiding. Deze verbindingen dienen ook tot het opsporen van C. samen met het karakteristieke vlammenspectrum. Toepassing vinden C.-verbindingen vrijwel uitsluitend in de microchemische analyse tot het aantoonen van aluminium.
