Brucken Fock (Emile A. von), geb. 1857 te Koudekerke (Walcheren), bestemd voor de milit. loopbaan (werd in 1914 als kolonel v. d. genie gepensionneerd), maar ook zeer begaafd toonkunstenaar. Zijne kennis van de harmonie- en compositie-leer verwierf hij geheel auto-didaktisch. Hij componeerde in 1877 eene cantate ter viering van het 50-jar. bestaan der K. Milit. Akad.; schreef eene Koninginnemarsch voor orkest; het muziekdrama Seleneia (één bedrijf, tekst van M. Constant), liederen en kleinere instrument, composities.
B. F. is een blind volgeling van den lateren Wagner; daardoor mist zijne muziek, die overigens zeer goede eigenschappen heeft, het persoonlijk karakter. Zijn broeder: Gerard H. G. von B. F., geb. 1859 te Koudekerke, is een veel grooter, zelfstandiger en ook sterker ontwikkeld talent. Hij studeerde onder R. Hol, Friedr. Kiel en Woldem-Bargiel. Zijne composities onderscheiden zich door eene zeer persoonl. harmoniek, door een gevoelig weergeven van scherp afgeluisterde natuurstemmingen, door eene voorname uitdrukkingswijs. Het zijn uitingen van een zeer diepvoelend, ernstig mensch, voor wien de kunstbeoefening tegelijk eene geloofbelijdenis beteekent. Hij schreef vele klavierstukken en liederen, waaronder enkele van buitengewone waarde; verder kleine orkeststukken en een groote symphonie; ook eenige koorwerken, waarbij het Oratorium de Wederkomst van Christus. Vermelding verdient, dat hij bovendien een zeer begaafd en modern-impressionistisch aangelegd schilder is.
