Breusing (Arthur), 1818—1892, Duitsch zeevaartkundige, sedert 1850 leeraar der Steuermannschule te Bremen (sedert 1858 directeur van de tot zee vaartschool verheven inrichting). Door zijne kennis van de oude talen heeft hij zich ook gewijd aan de problemen der oude zeevaartkunde. Hij schreef o.m.: 1852, Seentanskunst (5e druk 1890, leerboek der zeevaartkunde); 1869, Zur Geschichte der Geographie (Z. Ges. f. E. Berlin Bd.
IV); 1890, Die nautischen Instrumente bis zur Emführung des Spiegélsextanten; 1876, Das Seebuch in mutischer Beziehung (met Koppmann); 1886, Die Nautik der Alten; 1889, Die Lösung des Tnërenralsels-die Irrfdhrt des Odysseus; 1885, Nautisches zu Homeros. (In Fleckeisen Jahrb.)' 1869, Gerhard Kremer gen. Mercator, der deutsche Geograph (Breusing was getrouwd met Emma Hofschlager, die in direkte lijn van Mercator afstamde); 1880, Biographie von Bemhard Varenius (in Peterm. Mitt.); 1881, Zur Geschichte der Kartographie (in Kettler’s Zeitschr. f. wissensch. Geogr. Bd. II). De kompaskaarten verklaart B. hier als loxodromische kaarten; 1883, Das Wiegemlter der Kartographie bis zum Jdhre 1600. 1892, Das Verébnen der Kugebberjlache für Gradnetzentwürje. — Zijne nieuwe theorie over de voortbeweging der triëren, hierin bestaande, dat nooit meer dan ééne rij roeiers tegelijk zou hebben geroeid, is aangeprezen door S. A. Naber in „Mnemosyne”, 1895 p. 234, bestreden door P. H. Damsté in „Mnemosyne”, 1915 p. 238.
