Bleekselderij, een soort van selderij*, die niet als soepgroente, maar als gewone stoofgroente, op de wijze van andijvie, bereid wordt. Het vormt een zeer smakelijk gerecht, dat vooral in Frankrijk en Engeland bijzonder gewild is. Daar de opbrengst hoofdzakelijk door de bladstelen en hoofdnerven gevormd wordt, moeten de planten zich voor een behoorlijk product zeer sterk ontwikkelen. Daarom zaait men vroeg in het jaar (Febr.—Maart) in een half-warmen bak.
De jonge plantjes worden, als ze een paar blaadjes gevormd hebben, verspeend onder koud glas. Begin Mei verwijdert men de ramen en tegen het einde dier maand poot men de jonge planten in den open grond uit. Dit geschiedt in rijen, die ± 60 c.M. afstand krijgen, terwijl de planten op de rij 30—40 M. van elkaar komen. Doordat de selderij van een vochtigen bodem houdt, is het op eenigszins hoog liggende gronden aan te bevelen, in ondiepe greppeltjes te planten. Deze hebben bovendien het voordeel, dat de volwassen planten gemakkelijker kunnen worden aangeaard: een bewerking, die verricht wordt, om het blad te bleeken en daardoor malscher te maken. Vóórdat het aanaarden wordt uitgevoerd, bindt men op een drogen dag, in de maand October, alle bladeren te zamen, teneinde ze ook boven het aangeaarde gedeelte van het zonlicht af te sluiten. Den grond, die voor het aanaarden wordt gebruikt, verzamelt men uit de ruimte tusschen de regels. Om een sterken groei van de geheele plant te bevorderen, is het wenschelijk, den grond, waarin de bleekselderij geteeld wordt, sterk te bemesten, vooral met stikstofhoudende meststoffen.
