Bill

betekenis & definitie

Bill(Eng., waarschijnlijk verbastering van lat. bulla, oorkonde), in het algemeen een geschrift of stuk, vooral in den handel en in rechten, dat tot bewijs van eenig recht dient, of waarin iets aangekondigd of omschreven wordt. In het bijzonder verstaat men onder b. een wetsontwerp, dat bij het parlement wordt ingediend; door het Lager- en het Hoogerhuis goedgekeurd zijnde, wordt een b. door den Koning, onder voorbehoud van het recht van veto, tot act (wet) verheven. — B. of attainder, onteeringswet, een parlementsbesluit met wettelijke beteekenis, waardoor in troebele tijden de overwinnende partij, die in het parlement de meerderheid heeft, langs snelleren en zekerder weg de veroordeeling harer tegenstanders wist te verkrijgen, dan door de gewone rechterlijke procedure. Zoo geschiedde o.a. in de dagen van den Rozenoorlog*, (1455-85), door Hendrik VIII in de processen tegen Thomas Cromwell* en Catharina Howard* en door het Lange Parlement* tijdens Karel I* in die tegen Strafford* en Laud*. — B. of rights, een soort grondwet of verkiezingscapitulatie, die in Febr. 1869 na de verdrijving van Jacobus II* door een nationale conventie aan den nieuwen Koning Willem van Oranje (Willem III)* en zijn gemalin Maria* werd opgelegd als voorwaarde hunner erkenning. In Oct. van hetzelfde jaar gaf een wettig bijeengekomen Parlement aan dezen B. o. R. haar bekrachtiging; haar inhoud reageert in hoofdzaak tegen het misbruiken van het koninklijk gezag in de dagen der Stuarts, dat tot de revolutie van 1688 aanleiding hadden gegeven.