Bezetenheid, zie DAEMONEN. In de geheele oudheid, en nu nog bij natuurvolken, bestaat het geloof, dat alle, van het gewone afwijkende, verschijnselen veroorzaakt worden door daemonen of geesten, die zich van een voorwerp of mensch hebben meester gemaakt. Bij de menschen vertoont zich zoo’n daemon. invloed o. a. door bep. ziekteverschijnselen, vooral epilepsie, krankzinnigheid, melancholie, misvorming, maar verder ook door alle mogelijke ziekteverschijnselen en lichaamsgebreken; zoo’n mensch wordt dan geacht door een daemon „bezeten” te zijn, vandaar de naam b. Deze voorstelling berust op het animisme*. Genezing is bij deze beschouwing: uitdrijving van den daemon door middel van bezwering* en tooverformules*.
De primitieve geneeskunst is dan ook een der hoofdvormen van de magie*, die vooral te Babel, maar ook onder alle andere volken der oudheid beoefend werd. Ook in het N. T. is telkens sprake van b. (Matth. 4 : 24; 8 : 16; 9 : 32; 12 : 22; 15 : 22 e. a.), waar het duidelijk bep. ziekten geldt, die ook door bezweringen worden uitgedreven (Hand. 19 : 13). Jezus, die vele zulke kranken genas, doet dat natuurl. niet door bezwering, maar door zijn machtwoord.
