Bewoning (recht van)

betekenis & definitie

Bewoning (recht van), een zakelijk recht, geregeld in de artt. 865—876 B. W. Hij, die dit recht heeft, mag in het huis, waarop het recht betrekking heeft, met zijn huisgezin wonen, zelfs indien hij, toen hem het recht werd toegestaan, ongehuwd as (873 B. W.). Het recht mag niet worden afgestaan of verhuurd. Zie art. 45 Onteig. wet voor geval van onteigening van het huis.