Beryl - mineraal, Be3Al2(SiO3]6, holoëdrisch hexa gonaal, kristalliseerend in meestal slanke, vertikaal gestreepte zuilen zonder eindbegrenzing, soms echter met goed ontwikkelde zelfs vlakkenrijken, platten of spitspyramidalen kop. De kristallen hebben soms reusachtige afmetingen; zoo is te Grafton, N. Hampshire, U. S. A., een kristal gevonden, dat bij een lengte van 1.30 M. en dwarsafmetingen van O. 65 en 0.88 M., 1300 K.G. woog. Behalve in afzon dert. krist, ook bekend in grofkorr., compacte aggr. De meest voorkomende kleur is de groene, maar tal van andere kleuren komen voor; doorz. tot doorsch. Hardheid 7'/2; S. G. 2.7; brekingsind. 1.66 en 1.68.
B. komt voor in pegmatietgangen en glimmerschisten. Hoewel de natuurl. glans, in over eenstemming met den betrekkel. lagen brekings index, niet hoog en de hardheid ook niet zeer groot is, behooren doorschijnende var. van B. tot de meest gezochte en duurst betaalde edelsteenen, voornamelijk omdat het min. zich uitmuntend laat polijsten en in schoone kleuren voorkomt. Bij het dragen is, wegens de niet zeer groote hardheid, eenige voorzichtigheid noodzakelijk, omdat ander» de glans lijdt. Men onderscheidt in den edelsteen handel: smaragd*, de grasgroene var.;aquamarijn*, de blauwgroene var.; aquamarijnchrysoliet, de geelgroene var.; als beryl, de gele var. en als goud beryl speciaal de zeldzame goudgele var. Alle deze, met uitzondering van smaragd, bijna altijd licht gekleurde var. worden als edele b. samengevat, waartoe de smaragd, uit mineralogisch oogpunt ten onrechte, niet wordt gerekend. De belangrijkste zijn smaragd en aquamarijn. De naam beryllos werd reeds in de oudheid gebruikt voor verschill. groene min.; de afleiding van het woord is niet bekend.
