Bergmann (julius)

betekenis & definitie

Bergmann (julius) - 1840-1904, prof. in de philo sophie, eerst te Königsbergen, later te Marburg, aanhanger van Fichte, verkondigt een „objectief Idealisme”. De wereld der lichamen en de ruimte bestaan wel onafh. van de individueele bewustzijns, maar niet onafh. van alle bewustzijn „überhaupt1’. Zij zijn veeleer inhoud van een hooger bew., dat ze in tegenstelling met ons in algeheele volledigheid waarneemt en dat ook de indiv. bewustzijns in zich hervat. — De metaphysika, als de wetenschap van het zijn, is tegelijk de leer van het bewustzijn, de Ik heid. Werken o. a.: Reine Logik (1879); Sein u. Er kennen (1880); Das Ziel der Geschichte (1881); Ueber das Schone (1887), en vele verhandelingen in de (1868) door hem opgerichte Philos. Monatshefte.