Bedding (krijgsk.)

betekenis & definitie

Bedding (krijgsk.), - 1) vloer, waarop een vuurmond bij het schieten wordt opgesteld (zie figuur). Voor het oudere vestinggeschut op radaffuiten zijn nog vrij zware en vrij samengestelde houten b. noodig, waarvan het leggen het in stelling brengen der stukken zeer vertraagt in vergelijking met het nieuwere geschut met vuurmondterugloop (zie AFFUIT), dat bijna nimmer dergelijke voorbereidende maatregelen, hoogstens het leggen van enkele planken of rottanmatten onder de raden, behoeft, om tot vuren gereed te staan. Zwaar kustgeschut op pivôt- of middenpivôtaffuit in een open kustbatterij (zie BATTERIJ) staat in den regel op een b. van cement of beton. Aan een houten b. zijn te onderscheiden: een dwarsondersteuning, een langsondersteuning, een bovendek met stootplank of -balk; b. voor zwaar geschut hebben een verlengstuk, tenzij zij van een hydraulische rem zijn voorzien. Het na het schot weder in batterij loopen van vuurmonden op radaffuiten geplaatst op b., wordt verkregen door wiggen tot beddingen, die op eenigen afstand achter de raden worden geplaatst. — 2) B. of Bed (waterb.), de bodemoppervlakte, waarover de rivier gewoonlijk stroomt. Z o m e r b e d, bed welke door de rivier nagenoeg altijd wordt bedekt, w i n t e r b e d, bed, welke slechts bij hoog water door de rivier wordt ingenomen; watervrije dijk.