Bed (bouwk. en techn.)

betekenis & definitie

Bed (bouwk. en techn.), - 1) in algemeenen zin elke gespreide of gereedgemaakte onderlaag, b.v. een rijzenbed, d.i. een b. of laag van rijshout, een cementmortelbed, d. i. een uitgespreide laag cementmortel, waarmee het geheele grondvlak van een te plaatsen stuk natuursteen of balkeind wordt aangevuld, door dit in het mortelbed te leggen. Een marmeren vloer wordt meestal op een grintbed gelegd en een asphaltplaveisel op een betonbed. — 2) B. van een bestrating of bestratingsbed is de grondslag, gereedgemaakt voor de bestrating; het in orde brengen daarvan noemt men het b. maken; gewoonlijk wordt als eisch gesteld, dat het bestratingsbed uit zuiver zand moet bestaan (zandbed); dientengevolge bestaat het b. maken meestal in het aanbrengen van zand en het onder profiel brengen, al of niet met het aanstampen of inwateren ervan. — 3) B van een rivier zie BEDDING. — 4) Een b.-specie noemt men de hoeveelheid gereedgemaakte metselspecie, welke in een bewerking op de kalkbaan gemaakt kan worden. — 5) Het horizontale gedeelte van een draaibank, waarop de vaste en losse kop, leunspaan of support bevestigd worden.