Barclay de tolly

betekenis & definitie

Barclay de Tolly (Michaël Andreas, vorst), geb. in 1769 in Lijfland, afstammeling van een adellijk Schotsch geslacht, werd, als zoon van onbemiddelde ouders, aangenomen en opgevoed door zijn oom, den generaal van Wermelin, die hem reeds als kind voor het soldatenberoep bestemde. Reeds als 10-jar. knaap trad hij in het Russ. leger (1769), nam in 1788 en 1789 aan den veldtocht tegen Turkije deel, streed in 1790 tegen de Zweden en in 1792 en 1794 tegen de Polen. In 1806 werd hij generaal-majoor en kreeg het commando over de voorhoede van het korps Bennigsen. 24 Dec. 1806 dekte hij den overgang over de Wrka en onderscheidde zich vervolgens in de slagen bij Pultusk en Eylau (7 en 8 Febr. 1807), in welken laatsten hij een arm verloor. Na tot luitenant-generaal te zijn bevorderd, rukte hij in 1808 met zijne divisie naar Finland, versloeg de Zweden bij Sorajé, Warkhus en Kupio, trok over het ijs van de Bothn. G. en veroverde Umea, waarna 19 Nov. 1808 de vrede met Zweden gesloten werd en Barclay de Tolly tot commandant van het Finsche leger, gouverneur van Finl. en, in 1810 tot Minister van Oorlog benoemd werd. Toen Napoleon in 1812 zijn tocht naar Rusl. aanving, werd Barclay de Tolly tot commandant van het 1e Russ. Wester-leger benoemd. Nadat het 2e W.-leger onder Bagration zich met hem vereenigd had, werd hij 17 Aug. door Napoleon bij Smolensk verslagen, waarna hij het opperbevel aan Kutusow overgaf. Barclay de Tolly nam vervolgens deel aan den slag aan de Moskwa, waarin hij bij Borodino stand hield. Daarna was hij wegens ongesteldheid eenigen tijd van het leger afwezig, doch werd in Jan. 1813 weder aan het hoofd gesteld van een armeekorps, waarmede hij 16 Apr. 1813 de vesting Thom veroverde. In den slag bij Bautzen voerde hij den rechtervleugel der verbondenen aan, nam vervolgens deel aan de slagen bij Dresden en Kulm, dekte den terugtocht van het Boh. leger, streed bij Leipzig en onderscheidde zich in 1814 in den slag bij Parijs door een aanval op Pautin en Romainville, waarna hij tot vorst werd verheven en tot veldmaarschalk benoemd. In den veldtocht van 1815 kwamen de Russ. troepen te laat om in te grijpen. B. de T. keerde na den vrede naar Rush terug, werd benoemd tot opperbevelhebber van het 1e leger te Mohilew en overl. 25 Maart 1818 te Insterburg.