Balboa

betekenis & definitie

Balboa (Vasco Nufiez de), Sp. ontdekkingsreiziger, ca. 1476—1517, arm edelman uit Estremadura, die na een zeer wisselvallige jeugd uitweek naar San-Domingo en zich in 1610 bij Enciso’s expeditie naar het vasteland van Middel-Amerika aansloot. Hier wierp hij zich zelf tot leider op, waarbij hij toonde groote menschenkennis en organisatorisch talent te bezitten. Met een schaar volgelingen wist hij de Indiaansche hoofden van de landengte van Panama te onderwerpen en hoorde van één hunner, dat zich over de bergen een groote oceaan uitstrekte, welke hem nog onbekend was. 1 Sept. 1513 trok hij uit en 26 Sept. 1613 zag hij van de hoogte van de Sierra Quarequa de Zuidzee, „Mar del Sur”, waarvan hij voor den koning van Spanje bezit nam, van de Noordpool tot de Zuidpool.” Zijne ontdekking had op de kartografie grooten invloed, wat duidelijk blijkt bij de vergelijking van de kaarten van 1613 en van Schöner van 1516. Balboa maakte zich thans gereed de kust van den Stillen Oceaan naar het Zuiden te bevaren, maar door haat en nijd viel hij in de handen van een nieuwen stadhouder Pedrarias de Avila en van zijn ouden tegenstander Enciso. Een rechtbank veroordeelde hem ter dood; in 1617 werd het proces voltrokken.