Arago - (Dominique François), Fransch natuur- en sterrekundige en staatsman, geb. 26 Febr. 1786 te Estagel, overl. Oct. 1853. In 1805 werd hij secretaris van het Bureau des Longitudes. In 1806 werd hij aan Biot toegevoegd, om in samenwerking met de Spaansche geleerden Chaix en Rodriguez de door Delambre en Méchain aangevangen graadmeting van Barcelona tot het eiland Formentera voort te zetten.
Inmiddels brak de oorlog tusschen Frankrijk en Spanje uit en Arago werd nu als spion door de Spanjaarden gevangen genomen, leed na zijn invrijheidstelling schipbreuk op de Algerijnsche kust, en geraakte bij de Mooren in gevangenschap. Na zijn vrijlating (1809) werd hij, hoewel eerst 23 jaar oud, benoemd tot lid van de Académie des Sciences en professor aan de Polytechnische school te Parijs. In 1830 werd hij directeur van de sterrewacht te Parijs. Zijn politieke loopbaan begon in 1831, toen hij tot lid der Kamer van afgevaardigden werd gekozen, waar hij tot de uiterste linkerpartij behoorde. Na de Februari-revolutie van 1848 werd A. lid van het Voorloopig Bestuur en minister van oorlog en marine, daarna lid van het Uitvoerend Bewind, in welke hoedanigheid hij tegenover het streven der revolutionaire Socialisten de maatschappelijke orde verdedigde.
Gedurende den opstand van 22 —26 Juni 1848 betoonde A. grooten moed. Na den staatsgreep van prins Napoleon, den president der Republiek, van 2 December 1851 bleef A., hoewel zijn politieke loopbaan daardoor werd afgesneden, directeur der sterrewacht. Te Perpignan werd in 1879 een standbeeld voor hem onthuld. Voornaamste werken: Astronomie populaire (Parijs, 1835, 4 dln.) en vele bijdragen in het door hem met Gay-Lussac geredigeerde tijdschrift Annales de chimie et de physique, in de Annuaire du Bureau des Longitudes, in de Comptes Rendus. Zijn verzamelde werken verschenen in 17 banden (Parijs 1854 — 62).
