Anthropopathisme - (Gr.), het toekennen van menschelijke aandoeningen aan God. Dit komt overal voor waar levende godsdienst is; hetzij in grove vorm, zooals in het polytheïsme, dat aan bepaalde goden bepaalde eigenschappen en daaronder ook ongunstige (vgl. de afgunst der Gr. goden) met uitsluiting van andere, toeschrijft, hetzij op vergeestelijkte wijze, zooals in het monotheïsme, dat verschillende aandoeningen naast elkaar toekent aan God, als aan de oorspronkelijke bron van het gemoedsleven, dat in den mensch slechts betrekkelijk en gedeeltelijk aanwezig is. Zoo spreekt de H.S. van Gods verheuging (Jes. 65 : 19), smart (Ps. 78 : 40), berouw (Gen. 6 : 6), liefde (1 Joh. 4 : 8).
Het bezwaar is, dat de verschillende aandoeningen bij den mensch elkaar bestrijden of opheffen, relatief zijn, terwijl de volmaaktheid zich met de beperktheid van het gemoedsleven niet laat rijmen. De mensch kan dus de verschillende aandoeningen Gods niet met elkaar en met Gods wezen verbinden b.v. gerechtigheid en liefde, toorn en medelijden. Intusschen kan de religieuze mensch niet als zoodanig leven en zijn God vereeren, zonder in Hem alle aandoeningen terug te vinden, die hij in zich zelven als gaven Gods bevindt.
