Ampère (Jean Jacques Antoine), zoon van A. M. Ampère; geb. te Lyon, 12 Aug. 1800, en overl. te Pau, 27 Maart 1864. Hij werd te Parijs opgevoed, en had omgang met Chateaubriand, mad. Récamier, en den geleerden vriendenkring dier twee in Abbaye-aux-Bois, in de voorstad Saint-Germain.
Hij deed voorts reizen in Duitschland, Zweden en Italië en keerde in 1829 naar Parijs terug; aldaar geen vooruitzichten ziende als leeraar, begaf hij zich op eene desbetreffende uitnoodiging naar Marseille, teneinde eene serie lezingen te houden over de geschiedenis der litteratuur. Na de Julirevolutie volgde hij Andrieux op als professor aan het Collège de France, te Parijs, en nam tevens de plaats in van Villemain aan de Ecole Normale aldaar. Uit dit tijdvak van zijn leven dagteekent zijn Histoire littéraire de la France avant Charlemagne in aansluiting waarop in 1841 verscheen: Histoire de la littérature française au moyen-âge, comparée aux littératures étrangères, met eene inleiding ‘Histoire de la formation de la langue française. In theorie de republikeinsche gevoelens toegedaan, zonder zich evenwel met politiek in te laten, verliet hij na het herstel van het keizerrijk zijn vaderland en hield zich meestentijds te Rome op, waar hij vele geschiedkundige werken schreef (L'Histoire romaine à Rome-, L'Empire romain à Rome ; La science et les lettres en Orient) ; voorts leverde hij kostbare bijdragen tot de kennis van China, Perzië, Indië, Egypte en Nubië, en schreef voor de Revue des deux mondes enz. vele bijdragen.
