Almeida garrett - (João Baptista da Silva Leitão, Visconde de), Portug. dichter, geb. 4. Febr. 1799 te Oporto, overl. te Lissabon, 9 Dec. 1854. In 1814 begon hij te Coimbra zijn studie in de rechten; in dat tijdvak van zijn leven schreef hij vele lyrische gedichten, benevens de treurspelen Xerxes( Lucrecia en Merope ; om een gedicht, getiteld Retrato de Venus, waarin hij de schilderkunst verheerlijkt, doch dat als onzedelijk werd veroordeeld, werd hij vervolgd, trok juist daardoor echter vele lezers en werd bovendien door zijn schitterende verdediging in ruimeren kring bekend. In zijn dikwijls opgevoerd treurspel Catão (1820) komt zijn bewondering voor de Fr. Revolutie, zijn haat tegen de Eng. onderdrukking aan den dag.
In 1823 werd hij, minister zijnde, door de reactie verbannen, waarop hij naar Engeland ging; in 1824 begaf hij zich naar Hâvre en keerde in 1826 naar zijn land terug, werd in 1828 onder Dom Miguel gevangen gezet, doch ontvluchtte naar Engeland; in 1832 ging hij naar Terceira, vanwaar hij zich als soldaat in het leger van Dom Pedro IV naar Portugal begaf; Dom Pedro droeg hem de regeling van het ministerie van Binnenl. zaken op; van 1834—36 was hij Portugeesch zaakgelastigde aan het Belgische hof. In 1837 werd hij in de Cortes gekozen. Niettegenstaande politiek en staatszaken A. G. haast geheel in beslag namen, heeft hij steeds op letterk. gebied een groote werkzaamheid getoond. Hij is een hervormer geworden, de grondlegger der romantiek. De dramat. poëzie heeft hij tot hooger bloei weten te brengen. Hij verwerkte bijna uitsluitend nationale stof (Gil Vicente, 1838, Doña Filippa de Velhene, 1840). Zijn meest bekende lyrische werken zijn: Camöes (1825), Doña Branca (1826), Romanceiro (1851— 1853) en Folhas cahidas „Herfstbladen” (1852). Hij verrijkte bovendien de Portug. letterkunde met een historischen roman, Arco de Santa Anna (1846), in den geest van Walter Scott.
