Aardbrand - Door vuurvatting van brandbare stoffen ontstane brand in de oppervlakkige aardlagen. Bosch-, hei- en veenbranden worden tot de aardbranden gerekend, vooral laatstgenoemde zijn lastig te blusschen. Zij ontstaan door het onvoorzichtig omgaan met vuur, lucifers, enz. of door vonken van een locomotief.
De boschbrand kan óf beperkt blijven tot de oppervlakte, dorre bladeren, dennenaalden, enz. óf ook het opgaand hout aantasten; in beide gevallen dient een strook ter breedte van 10 à 20 Meter kaal gemaakt te worden, teneinde het vuur door gemis aan voedsel te blusschen. Dergl. brandwegen behooren steeds in goed onderhouden bosschen aanwezig te zijn. De heibrand ontstaat öf opzettelijk om den bodem voor bebouwing voor te bereiden óf onopzettelijk; het stuiten van den brand geschiedt door het kaalmaken van een strook loodrecht op de richting waarin de brand zich voortplant (windrichting). Bij de veenbranden, welke vaak weken lang woeden, kan men slechts heil verwachten van het onderwaterzetten of van het graven van grachten, welke door de geheele veendikte heengaan.
Bij Bakoe in de petroleumvelden en bij Pietra Mala in de Apennijnen tusschen Bologna en Florence komen brandbare aardgassen voor, welke herhaaldelijk aanleiding geven tot heftige aardbranden.
Tenslotte zijn er voorbeelden bekend van hardnekkige en langdurige branden in kolenmijnen, welke slechts te blusschen zijn door onderwaterzetten of hermetisch sluiten van alle uitgangen.
