v., het geheel van voorzieningen ten behoeve van zwakzinnigen.
(e) Het werk in de zwakzinnigenzorg geschiedt in Nederland grotendeels op particulier initiatief, voornamelijk op levensbeschouwelijke basis gehinderd, met subsidie van de overheid of gefinancierd door de sociale verzekeringen. Om de zwakzinnigenzorg te coördineren is in 1964 het Centraal Overleg Zwakzinnigenzorg opgericht, dat vanaf 1969 is voortgezet in de Stichting Nationaal Orgaan Zwakzinnigenzorg (NOZ), gevestigd te Utrecht. In het NOZ werken de verschillende zwakzinnigenzorg organisaties samen, nl. de ouderverenigingen en de organisaties van de inrichtingen, gezinsvervangende tehuizen, dagverblijven, sociale werkvoorziening, buitengewoon onderwijs en het gespecialiseerd maatschappelijk werk. Het NOZ is een overlegorgaan en heeft een adviserende en stimulerende taak bij nieuwe ontwikkelingen binnen de zwakzinnigenzorg. Voor ouders met een zwakzinnig kind zijn de sociaal-pedagogische diensten de instellingen waarvan zij de feitelijke hulp krijgen. Deze instellingen zijn over het hele land verspreid en hebben tot taak de gezinnen waarin een geestelijk gehandicapt kind leeft, te begeleiden, d.w.z. al die informatie te geven die nodig is om te zorgen dat kind en ouders op de juiste tijd de noodzakelijke hulp krijgen.
Ook de ouderverenigingen hebben een belangrijke functie in o.a. de begeleiding van ouders met een geestelijk gehandicapt kind. Er is haast overal een nauw contact tussen de sociaal-pedagogische dienst en ouderverenigingen. De afdeling voorlichting van het NOZ stelt zich ten doel alle informatie te geven omtrent voorzieningen die er in de woonomgeving op het gebied van de zwakzinnigenzorg zijn.
LITT. P.Vreugdenhil-Verhave, Dwalen door de doolhof. Wegwijzer in de zwakzinnigenzorg (1974).
